รู้จักกันเพราะ (โมเดลรถ)

ปกติคนเขียนจะชอบสะสม โน่นนี่ นั่น เต็มบ้านไปหมด

รวมทั้ง โมเดลรถด้วย

ไม่ได้จะมาเล่าว่ามีโมเดลกี่ตัว กี่คัน 

แต่

แต่จะบอกว่า 

มีมิตรภาพใหม่ๆเกิดขึ้นได้เพราะ

โมเดลรถ 

นี่แหละ 

-------------------------------

วันนั้น วันไหน จำวันที่ไม่ได้ 

แต่จำภาพเห็นการณ์ได้ดี 

คนเขียนไปเดินเที่ยวงาน แห่เทียนพรรษา จ.อุบลราชธานี

ถ้าจำไม่ผิดน่าจะใช่งานนี้นะ

----------------------------

เดินไป ดูโน่น นี่ ซื้อของ ตามใจ ชิม นั่น แวะนี่ 

แล้วไปสะดุดตา ตรงสีสดใสๆของร้านขายโมเดลรถเล็กร้านหนึ่ง 

รถหลายคนเย้ายวน ชวนเงินให้วิ่งออกจากกระเป๋ามาก 

ตัดสินใจ นั่งเลือก นั่งดูเลยดีกว่า 

พี่คนขายใจดี บอกว่า 

"เลือกดู ซื้อ + ถ่ายรูปได้ตามสบายเลยครับ"

หวานหมู สิเรา 

ไม่รู้ความเกรงใจหายไปไหนหมดเหมือนกัน 

เลือกไปเรื่อยๆ (มันเยอะมาก)

เลือกนานเกิน พี่แก ฝากร้านเอาไว้ พร้อมแจ้งราคาขายไว้เผื่อมีลูกค้ามา

อ่าว...เอาแล้วไง 

เรากลายเป็นแม่ค้าขายโมเดลรถจำเป็นไปซะแล้ว 

มีคนมาเลือกดู ถามราคา ต่อราคาสุดหินมาก 

ไม่ได้ขายซักคนมั้ง 

หน้าตาพี่คนขาย  

แกชื่อ "พี่ริน"

 (ขออนุญาติเอ่ยนาม)

ดูจากเสื้อที่แกใส่ เดาได้ไหม 

แกเป็นคนธรรมะ ธรรมโม มาก 

ระหว่างขายของจะมีโน๊ตบุ๊คเครื่องเล็กๆตั้งไว้

คนเขียนเองก็มีโอกาสได้ดูภาพ (เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาทั้งนั้น)ในเครื่องพี่แก 

แกยกให้เล่นเลย 

อีกอย่าง น่ารักกว่านั้น แกทำเสื้อสกรีน 

ชื่อ KONPENTAPANG ให้ด้วยตัวนึง 

เราก็นั่งเมาท์ นั่งคุย เรื่องธรรมะทั้งนั้น บวกกับฟังเรื่องชีวิตพี่แก 

มันน่าสนุกดีนะ นั่งสิงสถิตอยู่ร้านขายรถนานมาก

ซื้อไป 2 คัน ได้เวลาต้องเดินต่อแล้ว

ต่อไปมาดูรถโมเดลสัก 2- 3 ภาพ 

สวยๆแบบนี้ 190 เท่านั้น 

วิ่งได้ ประตูเปิด - ปิด ได้ 

ใครที่ชอบโฟล์คสวาเกน ก็มีนะ 

คันนี้ลายน่ารัก 

หรือจะเป็นแนว ดุดัน 4ประตู 

หรูขึ้นมาหน่อย แรมโบกินี่ (มั้ง) 

หรือจะเป็นมอไซก็มีนะ

ยังมีอีกหลายยี่ห้อ วางขายอยู่ในแฝงพี่ริน 

หลังจากวันนี้ก็ได้เจอพี่รินอีกหลายคร้ง 

ในงานอื่นๆ ก็ช่วยซื้ออุดหนุนอยู่เป็นประจำ

พีรินใช้การเดินทางเที่ยว และ ขายของ ไปตามงานสำคัญในจังหวัดต่างๆ

ทั้งประเทศไทย 

ใครพบพี่แก ฝากอุดหนุนสินค้าแกด้วยนะคะ 

จบ