ห้องเช่า

เสียงพัดลม วืด วือ ส่ายไปมาอยู่ข้างๆ เงียบงันสงัดสงบด้วยบรรยากาศกลางคืนแบบในซอย 

มองออกไปนอกระเบียงที่เดินเพียง 2 ก้าวก็สุดทาง เพื่อหวังจะเห็นดวงบนฟ้า 

แต่กลับเห็น ..ดาวไฟ ตึก แทน 

---------------------------------

แบกความหวัง ความฝัน ทั้งของตนเองและคนข้างหลังเอาไว้เต็มบ่า 

พยายามเชิดหน้า เดี่ยวน้ำตาหยดลงพื้น ..มันจะเปื้อน 

ห้องเช่า สี่เหลี่ยมูแล้วคงเป็นเหลี่ยมจัตรัส 

ห้องน้ำแยก อยู่ภายนอกติดกับระเบียง  มีโถส้วมให้แบบชักโครกแต่ไม่มีที่กด ต้องราดเอง 

มีฝักบัวซึ่งแต่ก่อนเคยเป็นสีขาว ตอนนี้แปลสภาพเปลี่ยนสีตามฤดูกาล เหลืองไปแล้ว

อ่างล้างหน้าเล็กๆ กว้างประมาณ 30 เซนติเมตร จะเล็กไปไหน..แต่ก็ดีกว่าไม่มี 

กระจก 1 บานในห้องน้ำ ส่องยังไงมันก็หน้าเดิมอยู่ดี 

------------------------------

ภายในห้องมีเตียงขนาด 5 ฟุต พร้อมเบาะให้ และตู้เสื้อผ้าที่เป็นแบบประตูเลื่อนทำด้วยไม้ แต่เลื่อนแรงไม่ได้ ต้องค่อยๆไม่งั้น หลุดล็อค  ..เป็นตู้ที่เคลื่อนยบย้ายไม่ได้ ติดแปะกับฝนังห้องเรียบร้อย นอกนั้นก็เป็นห้อง 

ไม่มีอย่างอื่น  นอกจากร่องรอยกาวสองหน้าของเจ้าของเดิม 

---------------------

ไม่ต้องเน้นหรูหราอะไรมากมายนัก แต่ที่เหลือมันต้องหามาเองนี่สิ 

..

เงินยังไม่ออกเลย 

มีเงินติดตัวมาเข้าเมืองกรุงหมื่นปลายๆ 

ค่ามัดจำแรกเข้า 5500 บาท 

ค่าห้องรายเดือน 2200 บาท

 ยังไม่ได้บวกค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าทำความสะอาด ค่าเคเบิ้ล(แม้ไม่มีทีวีดูก็ต้องเสีย)

จัดการซื้อของจำเป็นเข้าห้อง  

ถังน้ำ กะละมัง ถ้วย ชาม ช้อน ชั้นวางของ พัดลม กระติกน้ำ ไม้แขวนเสื้อ ฯลฯ 

เงินจะหมดแล้ว 

---------------------------------------------------

ข้าวปลาอาหารที่นี่ราคาไม่แพงมากนัก แต่สำหรับคนไม่มีเงินนั้น อะไรก็แพงหมดอยู่ดี 

ต้องรออีกเป็นอาทิตย์กว่าเงินจะออก  

โชคยังเห็นใจอยู่บ้าง ยังมีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเหลือตุนไว้ในยามขาดแคลน 

ไม่อร่อย แต่อิ่มเหมือนกัน 

กินๆไปเถอะ  

-------------------------------------------

จะไปหางานประจำทำ 

มันไม่ชอบน่ะ ทำยังไงดี 

แค่งานที่ทำอยู่นี้ก็มีเงินเยอะกว่าเงินเดือนเริ่มเเรกของงานประจำเสียอีก

แต่มันเดินเซตรงต้องเริ่มใหม่บ่อยๆ 

มีคนใช้เงินด้วยหลายทาง บางครั้งก็จนลืมแบ่งเงินไว้ใช้ในส่วนของตัวเอง 

----------------------------------

ในห้องสี่เหลี่ยมๆ ไม่เล็ก ไม่ใหญ่ขนาดกำลังพอดี 

ถ้าไม่มีพัดลด ร้อนตับแตก 

ยังคงนั่งทำงาน บางครั้งก็ลืมดูเวลา 

เวลาไหนต้องทานข้าว เวลาไหนต้องพักผ่อน เวลาไหนต้องทำอะไร 

-------------------------------------------

เป็นชีวิตที่ไปอย่างช้าๆ รอเงินมาแล้วค่อยๆบิน 

พออยู่ได้ ถ้าอยุ่แค่คนเดียว มันต้องดื้นกว่านี้ 

เพราะมีคนข้างหลังรออยู่

--------------------

ไม่รู้ว่าห้องนี้จะต้อนรับอีกนานแค่ไหน ถ้ามันดีก็คงอยู่ไปเรื่อยๆ 

ถ้ามันต้องเปลี่ยนที 

ยังไง

ก้ต้องไป 

-----------------------------------------

ตอนนี้ในห้องมีของหลายอย่างแล้ว ...เริ่มรก 

ยังขาก ตู้เย็น  ทีวี(กำลังคิดว่าจะเอาไหม) 

พอดีซถ้าซื้อมันแบกกลับมาเองไม่ได้ เลยเอาไว้ก่อน 

---------------------------

ชอบนะชีวิตที่ไม่ต้องมีใครมาวุ่นวาย

ไม่ต้องอะไรมากมายกับคน 

อยู่ในห้องเงียบๆ เก็บตัวทำงาน 

รอเงิน เบิก จ่าย ซื้อ รับ ทุกอย่างทำได้ ทั้งที่อยู่ในห้อง 

ไม่ต้องออกไปให้เหนื่อย

-------------------------

ขอเวลาสักพัก ฉันกำลังหัดยืน